#4 Dom, dik en lui | De Ontroering

Ze wonen op een boot en drinken liever een biertje dan dat ze toonladders studeerden: Anner Bijlsma karakteriseerde de cellist ooit (in een interview met Jan Brokken) als 'dom, dik en lui.' Klopt dat beeld? Is er überhaupt iets te zeggen over het 'type' van de cellist? Behoedzaam manoeuvrerend langs de gevaren van vooroordelen en cliché's praten Mirjam en Frans daar in deze vierde aflevering over met dirigent Jules van Hessen. Om alvast een tipje van de sluier te lichten: domme cellisten is hij nooit tegengekomen en cellisten lezen juist vaak een boek.

Van 'De Zwaan' tot Fauré’s 'Elegie' of het roerende 'Kol Nidrei': geen instrument zingt zich zo direct je borst in als de cello. Maar hij kan evengoed swingen en dreunen, en waar de bekendste cellocomposities in mineur staan, zijn cellisten zelf juist zo’n beetje de gezelligste musici die er bestaan. De cello lijkt zowel verdriet op te roepen als te kunnen koesteren en troosten. Is dat zo, en waar zit ‘m dat in? In deze nieuwe podcastreeks van de Cello Biennale Amsterdam, het festival dat in 2022 als thema heeft ‘The Cello Moves’, gaan Mirjam van Hengel en Frans van Deursen op zoek naar het geheim van de cello!